Bekkenringfractuur

Wat is het verschil in operatieve en conservatieve behandeling op pijn, functie, tijd tot volledig belasten, complicaties en terugkeer naar oorspronkelijke woonvorm bij patiënten met een bekkenringfractuur zonder dislocatie?

Het nut en/ of de noodzaak tot operatief stabiliseren van bekkenringfracturen bij jong-volwassenen is redelijk goed uitgezocht en over deze veelal hoog-energetische letsels bestaat redelijke consensus. Anders is dit wanneer we kijken naar ouderen met bekkenfracturen. Bij hen gaat het veelal om laag-energetische letsels, waarbij de klassieke bekkenring stabiliteitstheorieën zoals die worden toegepast bij jongeren niet (geheel) lijken op te gaan. Bij deze grote groep patiënten wordt ook wel gesproken van insufficiëntiefracturen. Hiervoor is een classificatiesysteem gemaakt, wat goed toepasbaar lijkt te zijn (1)

Nu is de vraag óf en zo ja, welke categorieën Pelvic Fragility Fracturen gebaat zijn bij operatieve stabilisatie in deze oudere patiëntencategorie met laag-energetische letsels.
Een onderzoek waarbij deze letsels diagnostisch optimaal worden geclassificeerd (CT) en vervolgens bijvoorbeeld volgens een stepped wedge RCT model worden gerandomiseerd in operatief of conservatief zou antwoord kunnen geven op de vraag of operatieve behandeling van deze letsels voordeel geeft.